Zwane również wibracją pionową lub impulsami ruchowymi (Czesław Sielużycki - „Ręka pianisty”, str. 261 i 305-6). Termin ten oznacza naprzemienne sprzęganie z klawiaturą i odłączanie od niej aparatu ruchowego - porównaj most/żuraw. Ruch jest wykonywany z dużą częstotliwością, ale na milimetrowych odległościach.

Oczywiście nie wystarczy tylko „trząść ramieniem”, aby dobrze grać. Raczej odwrotnie: to prawidłowa gra wzbudza wrażenie trzęsienia ramieniem przy wykonaniu pewnych określonych formuł technicznych. Można je, co najwyżej, delikatnie stymulować, np. ćwicząc staccato lub wykonując odpowiednią gimnastykę bez fortepianu (zob. ćwiczenie 2).

Szerzej na ten temat w rozdz. 8.