Opinie
O mnie
Rozbieżności znaczeń między językiem naukowym i potocznym mogą być powodem niedokładnego zrozumienia wskazań pedagogicznych. Z anatomicznego punktu widzenia ręka jest końcowym (inaczej mówiąc dystalnym, czyli dalszym) odcinkiem kończyny górnej (od nadgarstka w dół), a dłoń - wewnętrzną stroną ręki.
Natomiast w języku codziennym i w pianistyce dłonią nazywamy często anatomiczną rękę (tę od nadgarstka), a termin ręka określa najczęściej całą kończynę. Mówimy przecież np. „w górę ręce”, a nie „w górę ramiona”, ani - tym bardziej - „w górę kończyny górne”
Z reguły używam w tym serwisie znaczeń potocznych, a w razie wątpliwości podaję uściślenie.
„Kostki” śródręcza-UWAGA, to nie jest termin anatomiczny!- są niezwykle ważnymi punktami regulacji siły „dalszego zaplecza”, która ma dotrzeć do „linii frontu”, czyli do styku palca z klawiszem. Słowem „kostka” utarło się w rosyjskiej i polskiej tradycji pianistycznej nazywać staw znajdujący się u nasady palca. Określenie to ciągle funkcjonuje, chociaż jest niezbyt logiczne, gdyż nie chodzi tu o całą kość śródręcza (zob. schemat całej ręki), lecz jedynie o najłatwiej zauważalne w czasie gry jej dystalne zakończenie. Więcej o działaniu kostek w rozdz. 8.