H.Neuhaus używał tych wojskowych terminów do określenia zależności występujących w aparacie ruchowym pianisty: linię frontu stanowi w tym bardzo trafnym porównaniu miejsce styku palca z płaszczyzną klawiatury („wszak decydujące dla dźwięku jest dotknięcie klawisza końcem palca”), gdzie palce „powinny być zawsze w pogotowiu, jak żołnierze na froncie”.

„Zaplecze” oznacza zaś całą resztę aparatu ruchowego - wg Neuhausa od dłoni do barku (ja bym raczej powiedział, że aż do... stóp pewnie opartych na podłodze). Od niego zależy sprawne przemieszczanie palców na klawiaturze oraz dostarczanie im odpowiedniej energii.

Zresztą nie tylko palce powinny być „w pogotowiu”, ale również i każdy element „zaplecza”, jak i cały pianista. Wszystkie elementy składające się na technikę pianistyczną powinny współpracować ze sobą w idealnej harmonii, aby zapewnić palcom optymalne warunki do gry.